Wspomnienie ostatniego dziesięciolecia z okazji 60-lecia Olimpiady Chemicznej. Uroczystości towarzyszyła prezentacja dostępna TUTAJ.

Wspomnieć ostatnie 10 lat Olimpiady? Ta 50-ta była tak niedawno.. Wracaliśmy pociągiem z Warszawy po finale. Moi uczniowie i Paweł Śledź z 13 LO w Szczecinie.. Paweł narzekał, ze źle mu poszło, że spodziewa się tylko około 70 % punktów.. No i tyle wystarczyło! 50 Olimpiada Chemiczna okazała się szczęśliwa dla Szczecinian, Paweł ją wygrał a 4 moich chłopców ( Adam Czogalla, Marek Grzybowski, Witek Baryluk, Adrian Gawroński) zostało laureatami, a 2 finalistami ( Marcin Zielonka i Tomek Piecyk).

Potem była 51 Olimpiada i nasz największy ilościowy sukces- 13 osób w finale! Potem kolejne lata..  Nie sposób wyliczyć wszystkich osób, ale wspomnieć muszę potrójnego laureata (54,55,56 OCH) Damiana Kwiatkowskiego, człowieka rzadkiej wiedzy i kultury. A wcześniej Tomka Grininga, Michała Malika, Malwinę Strenkowską Rafała Bombolewskiego. Oni są już po studiach, rozwijają się nadal, badają, piszą doktoraty, pracują. Inni jeszcze studiują – Kasia, Konrad, Adam, Michał, Mateusz, Kuba Tomek, Piotry, Natalia –to tylko niektórzy z moich wspaniałych uczniów. Oni kształtują swój czas, szukają swoich miejsc. A wszystkich wspominam  z  rozrzewnieniem,  choć każdego inaczej.  Pamiętam też doskonale tych, którzy mimo ogromu pracy, tytułu finalisty ani laureata nie zdobyli. Zabrakło szczęścia czy umiejętności opanowania stresu. Niektórzy  wryli się w moją pamięć bardzo mocno ..

Inne wspomnienia –Staszka Hejwowska, mój mistrz. Od Niej uczyłam się, słuchałam, próbowałam. Robię „po swojemu” ale  czuję i wiem, że  Jej zawdzięczam ogromnie dużo.. I dzień, podczas któregoś finału, dzień, w którym Staszka powiedziała - wpadnij do mnie do pokoju, chcę coś z Tobą przedyskutować. To była nobilitacja!  A poznanie pana Banaszkiewicza - zaszczyt. Pomoc życzliwych - głównie profesora Michała Fedoryńskiego z Politechniki Warszawskiej - motywująca. Pomoc i zainteresowanie absolwentów - szczególnie Krzysztofa Bąka, bezcenne. A nade wszystko ważna jest współpraca z dziećmi, wzajemna pomoc, ich wspólne dochodzenie do celu, wspaniała atmosfera, która tworzą.

O czymś jeszcze muszę wspomnieć – obok godzin pracy, myśli różnych, logistyki, kupowania biletów, robienia zdjęć, organizowania, ogarniania, wymyślania, rozwiązywania, nalewania, nasypywania odczynników, planowania, dyskusji, zmęczenia, zniechęcenia, lekcji pokory ( każde wyniki to także lekcja pokory), motywacji ciągle od nowa ( bo kolejne dziecko chce! ) olimpiada pozwoliła mi poznać wielu ludzi, zaprzyjaźnić się z kilkoma osobami, poznać problemy osób, które zechciały się nimi ze mną podzielić, gdzieś tam między probówkami. To wszystko pozostawia nieodparte wrażenie, iż czasami  chemia to tylko pretekst. Ale i powód, i metoda, i cel. Olimpiada chemiczna wystarczyłaby za cały etat w  pracy, zajmuje ogromnie dużo czasu i myśli, ale bez niej i tego co ze sobą niesie, moje życie, nie tylko zawodowe, byłoby uboższe.. Więc niech trwa, co najmniej przez  kolejne 60 latJ

kwiecień 2014r.

mgr Teresa Kołogrecka-Bajek

II Liceum Ogólnokształcące im. Mieszka I w Szczecinie

ps. 60.Olimpiadę Chemiczną zapamiętamy na zawsze – Karol Rząd został zakwalifikowany do polskiej ekipy na ICHO. Nareszcie!